Czym jest hirudoterapia?

U Suśruty i Charaki Raktamokshana Karma (krwawienie) uważana jest za terapię reżimową, czyli zaliczaną do cyklu rocznego. Niezbędne jest zastosowanie tej procedury w okresie jesiennym w celu oczyszczenia nastrojów ustrojowych, które w innym przypadku są zaburzone z powodu zmian sezonowych (oczywiście wg Czaraki ze starożytności). 

Jest również wskazana w leczeniu Raktaja Roga (choroby wywołane lub mające wpływ na tkanki krwi). Dwa rodzaje Rakta moksza to Pracchana Karma (skaryfikacja) i Siravedha Karma (nakłucie żyły). W obu tych procedurach używa się ostrych narzędzi, a utrata krwi jest znaczna. Na szczęście opisane są alternatywne metody Raktamoksza dla „delikatnych” pacjentów. Są to Jaloka Avacharana (terapia pijawkami medycznymi, hirudoterapia) oraz Kshringa Avacharana (bańki na mokro). Do wyboru do koloru. 

Zabiegi wykonuje się na kilka sposobów w zależności od zaburzonej doszy i ilości krwi, którą należy upuścić. Użycie pijawek zalecano głównie w leczeniu zaburzeń pitty   –  wysysanie krwi ma bowiem chłodzące i słodzące właściwości. Obecnie zabiegi z użyciem pijawek i ssanie krwi pacjentów wiąże się z dużym ryzykiem i nie jest obecnie zalecane (np. wirus HIV).

Przeciwwskazania

Jak każda z kuracji, ta również ma przeciwwskazania – przede wszystkim nie jest polecana dla osób słabych, z anemią i kobiet w ciąży. Korzystnie wpływa na kobiety w okresie menopauzy, gdyż pomaga w uregulowaniu rytmu krwawienia miesięcznego. Efekty są podobne do upuszczania krwi, aczkolwiek po dłuższym okresie czasu, efekty daje oczyszczanie krwi za pomocą różnych ziołowych preparatów, szczególnie tych zawierających szafran i kurkumę.

Co można wyleczyć za pomocą pijawek?

Hirudoterapia w starożytnych tekstach jest postrzegana jako ważna terapia w przypadku wielu różnych schorzeń. Znaczna część schorzeń dotyczy stanów zapalnych i zmian skórnych, takich jak łuszczyca, wypryski, AZS, infekcja grzybiczne,  trądzik, znamiona,  melanoza twarzy, półpasiec i cellulit. 

Spośród innych dolegliwości, które można spróbować wyleczyć pijawkami na plan pierwszy wysuwają się dolegliwości stawowe:  

• reumatoidalne zapalenie stawów, 
• bóle stawowe, 
• osteoporoza,  
• zaburzenia metaboliczne, 
• ucisk nerwu kulszowego 
• ale też dolegliwości ze strony układu krążenia np. owrzodzenie żylne, stopa cukrzycowa, hemoroidy, żylaki.

Cała lista dolegliwości (z podziałem na dominującą doszę), do których leczenia warto rozważyć pijawki znajduje się w tym badaniu: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7772495/

Jak wygląda zabieg w praktyce?

Ciekawi cię jak to wyglądało w praktyce?

Na pijawkę – sansk Jalokę nakładano gęstą pastę z gorczycy i kurkumy. Następnie umieszczano pijawkę w roztworze kurkumy na Muhurtę (około 45 minut), aż odzyskała ruchliwość. No i wreszcie nakładano ją na ranę. Jeśli Jaloka nie była w stanie przykleić się w pożądanym miejscu, tą część ciała zakrapiano mlekiem, krwią lub delikatnie nacinano. Jeśli jednak Jaloka nie przyczepiła się w pożądanym miejscu, zastępowano ją inną, świeżą. 

Prawidłowo przyssana pijawka powinna przyjąć kształt podkowy w uniesionej i wygiętej w łuk. W tym momencie Jalokę przykrywano kawałkiem cienkiego i wilgotnego płótna lub kawałkiem białej bawełny i spuszczano krople chłodnej wody. Jaloka odłączała się po zakończeniu „karmienia”. Oznaką prawidłowo przebiegającej terapii było ustąpienie bólu. Jeśli ból nie ustępował, przecierano miejsce po pijawce 100 razy chłodną wodą z ghee. W przypadku niedostatecznego krwawienia wcierano w zmianę miód. Jeśli z kolei krwawienie było obfite to w celu zatrzymania przepływu krwi spryskiwano zmianę zimną wodą. Sama nie wiem czy poddałabym się takiemu zabiegowi… 🙂

Jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości odnośnie hirudoterapii – napisz komentarz. Postaram się odpowiedzieć zgodnie z wiedzą, którą posiadam 🙂