Po tym jak skończyłam czytać literaturę oddechową, przeszłam w piątek na powtórkę z powięzi. Z powięziami pracuję na co dzień, ale miałam odłożonych na późniejszą chwilę (która gdyby nie zdarzyło się że muszę leżeć mogłaby nigdy nie nastąpić) kilka książek polecanych przez znajomych fizjoterapeutów, którzy patrzą na powięzi z trochę innej strony. Już w pierwszej książce jaką dorwałam pt. „Nieskończona sieć” dostrzegłam coś ciekawego, co być może zostało już gdzieś odkryte czy opisane, ale dla mnie osobiście to tak, jakbym po raz drugi, zupełnie sama, wynalazła żarówkę:)
Widzicie ten rozkład pasm horyzontalnych powięzi? Czy czegoś wam nie przypomina? Jest tu gdzieś jakieś powiązanie z czymś?
Może nie idealnie, ale zarówno ustawienie pasm horyzontalnych powięzi jak i głównych czakr jest nieco schematyczne – zauważcie, że sześć spośród siedmiu czakr leży na głównych pasmach lub w
ich bezpośrednim sąsiedztwie.
Tkanka łączna, z której zbudowane są pasma, okazuje się być niezwykle ważnym elementem ciała: reaguje na nasze emocje, kodują się w niej wszelkie urazy psychiczne, twardnieje podczas stresu czy zwiększonego wysiłku. Jak twierdzą autorzy:” podłoże emocjonalne jakiejkolwiek wybranej struktury ulega zmianom i różni się od siebie, natomiast napięcia fizyczne tworzą wzorce. Te wzorce są tym, co widzimy jako pasma”.
Dalej: „Oprócz indywidualnej zmienności konturu ciała, istnieją także wzorce, będące w mniejszym lub większym stopniu wspólne dla wszystkich sylwetek. Te wzorce występują jak pasy-pasma, które przebiegają horyzontalnie wokół ciała, prawie jak podtrzymujące je pasy w tkance miękkiej. Są one względnie niezależne od anatomii mięśni. Występowanie tych wzorców jest nieprzewidywalne i trudne do wyjaśnienia, ale są one widocznymi strukturami tkanki miękkiej. (…) Pasma reprezentują funkcjonalne połączenie struktur, leżących pomiędzy przodem a tyłem ciała, które znajdują się w miejscu, gdzie brakuje tradycyjnych połączeń anatomicznych.”
Czyżby powyższa wiedza była naukową odpowiedzią na wpływ ośrodków energetycznych, ustawionych w obrębie tych pasów (czakr w ajurwedzie) na funkcjonowanie całych struktur, które obejmują?
Literalnie słowo czakra pochodzi
z sanskrytu i oznacza „koło”. W rzeczywistości te centra energetyczne mają
kształt lejka łączącego ze sobą ciała człowieka (te subtelne z ciałem
fizycznym). Każda czakra, będąca zarówno odbiornikiem, przetwornikiem jak i
przekaźnikiem energii, związana jest bezpośrednio z ośrodkiem hormonalnym i
dostarcza energii do jego funkcjonowania oraz z narządami znajdującymi się w zasięgu działania czakry. Zarówno blokada swobodnego przepływu
jak i jego zwiększone natężenie/przeładowanie może doprowadzić do zaburzeń
hormonalnych oraz fizjologicznych i wynikających z nich dysharmonii ciała i umysłu. Większość szkół
filozoficznych wyróżnia 7 głównych czakr, czakry pomocnicze na stopach,
dłoniach, stawach oraz czakry podrzędne.
z sanskrytu i oznacza „koło”. W rzeczywistości te centra energetyczne mają
kształt lejka łączącego ze sobą ciała człowieka (te subtelne z ciałem
fizycznym). Każda czakra, będąca zarówno odbiornikiem, przetwornikiem jak i
przekaźnikiem energii, związana jest bezpośrednio z ośrodkiem hormonalnym i
dostarcza energii do jego funkcjonowania oraz z narządami znajdującymi się w zasięgu działania czakry. Zarówno blokada swobodnego przepływu
jak i jego zwiększone natężenie/przeładowanie może doprowadzić do zaburzeń
hormonalnych oraz fizjologicznych i wynikających z nich dysharmonii ciała i umysłu. Większość szkół
filozoficznych wyróżnia 7 głównych czakr, czakry pomocnicze na stopach,
dłoniach, stawach oraz czakry podrzędne.
Do podstawowych nalezą czakry:
podstawy (zob. na schemacie pasmo 1), seksu (2), splotu słonecznego (3, patrz na schemat boczny), serca (4) , gardła(6), trzeciego oka (7) oraz korony (nie ma pasma,pojedynczy punkt na czubku głowy, w miejscu, gdzie występuje ciemiączko u noworodka).
podstawy (zob. na schemacie pasmo 1), seksu (2), splotu słonecznego (3, patrz na schemat boczny), serca (4) , gardła(6), trzeciego oka (7) oraz korony (nie ma pasma,pojedynczy punkt na czubku głowy, w miejscu, gdzie występuje ciemiączko u noworodka).